Fragmenty pochodzą z książki Paramahamsy Prajnananandy pt. „Yogasutras of Patanjali in the Light of Kriya Yoga”.

Pisma zawierają skarb świętej i boskiej wiedzy. Pisma są również echem głosu Boga, który doświadczyli urzeczywistnieni mistrzowie. Są też boskim prawdami wiodącym do prowadzenia życia w świadomości Boga. Wszystkie pisma są jak matka – są boskie. Mleko z piersi matki odżywia ciało dziecka. Pisma są ucieleśnieniem Boskiej Matki, a ich słowa odżywiają życie duchowe. Każde słowo pochodzące z pism posiada potencjał najwyższej prawdy duchowej. Pisma są duchowym podręcznikiem każdego poszukiwacza i służą szybkiemu postępowi i realizacji.

Pismo Święte mówi: „Całe Pismo jest przez Boga natchnione i służy ku nauczaniu, strofowaniu, prostowaniu i wychowaniu w sprawiedliwości. Tak to staje się człowiek Boży doskonałym i zdolnym do każdego dobrego dzieła.” (2 Tm 3.16-17).

W tradycji indyjskiej powszechnie przyjęta jest wiara w łaskę, którą w sanskrycie nazywa się kripa. Jednak łaska boskości jest zawsze utożsamiana ze szczerym wysiłkiem. Życie duchowe nie jest życiem snu i lenistwa; w każdym kroku życia niezbędny jest szczery i sumienny wysiłek. Tak więc jako pierwszy pojawia się wysiłek człowieka i dopiero jako kolejna rzecz – łaska Boga. Gurudew naucza tej prawdy w pewien humorystyczny sposób. Kiedy ktokolwiek prosi go o łaskę, Guru odpowiada: „Proś o kripa (łaskę)”. Następnie pyta: „A czy wiesz czym jest kripa? „Kri” oznacza, że „ty robisz”, a „pa” znaczy „ty otrzymujesz”. Każdy uzyskuje efekt swojego własnego działania.

Kripa, łaska jest trojakiego rodzaju:

1. Atma kripa – łaska duszy (osiągana poprzez własny wysiłek).

2. Guru kripa – łaska mistrza (osiągana poprzez szczere podążanie za nim i jego nauką).

3. Śastra kripa – łaska pism (objawienie wewnętrznego znaczenia pism, które osiąga się dzięki czystości umysłu i intelektu). Dzięki łasce mistrza uczeń odkrywa prawdziwe metaforyczne znaczenie pism. Uczeń ze swoim ego nie jest w stanie samodzielnie pojąć głębię znaczenia pism. Egoistyczny uczeń nie potrafi podążać ani za mistrzem, ani za pismami. W rzeczywistości słowa mistrza są tym samym co zawierają pisma.

Wszystkie pisma śpiewają chwałę Boskości, wychwalają ścieżkę rozwoju duszy i urzeczywistnienie Boga, co oczarowuje serce poszukiwacza i uwalnia go od próżności i ego. Wyeliminowanie ego możliwe jest jedynie poprzez pokorę, pranipatę (pokorny szacunek) wobec Boga, Guru i pism. Pisma zapewniają samodyscyplinę i samopoznanie. Pisma zawierają ziarno duchowości, które może się rozrosnąć w drzewo wydające owoce, o ile umysł jest czysty i podatny niczym żyzna gleba.

Po przeczytaniu objaśnienia pisma o jodze, które rozpoczyna się pięknym słowem „atha” w pierwszym aforyzmie (czyli w sutrze), uczeń może stać się ogromnie ciekawy tego, czym jest joga. W sutrze tej Mahariszi Patandżali podaje piękne wyjaśnienie słowa „joga”.

yogah citta vritti nirodhah (2)

Tłumaczenie

Joga jest eliminacją/unicestwieniem/powściągnięciem modyfikacji umysłu

Komentarz Śri Lahiri Mahasaji

Wszelkie fale citty (ćitta) są całkowicie wyeliminowane.

Interpretacja metaforyczna

Sutra ta zawiera trzy słowa: 1. yoga, 2. citta-vritti (połączenie słów citta i vritti) i 3. nirodhah.

Jest to najpiękniejsza sutra, która zawiera samą esencję tego pisma, podsumowuje jego temat, prezentuje wprowadzenie w tę piękną technikę oraz zawiera konkluzję związaną z techniką jogi. Wyjaśnienie tak zawiłego zagadnienia jest tu podane w zaledwie trzech słowach. Joga jest początkiem i końcem wszystkiego. Joga jest zarówno środkiem do celu, jak i samym celem.

Wyjaśnienie do poprzedniej sutry opisuje „jogę” jako bardzo szerokie pojęcie, które ma swoje powszechne zastosowanie w wielu dziedzinach, takich jak praktyka duchowa, ćwiczenia fizyczne, matematyka, astrologia, astronomia i ajurweda. „Joga” oznacza również „sposobność”. Jednak w tej analizie „jogę” używa się w odniesieniu do „pola duchowego”. Joga jest zarówno środkiem do celu, jak i samym celem.

1. Joga jest procesem medytacji (jako technika)

2. Joga jest efektem medytacji (jako urzeczywistnienie).

Zanim zrozumie się czym tak naprawdę jest joga, koniecznie należy zrozumieć czym jest citta. Chociaż w prosty sposób tłumaczy się ją jako umysł, ma ona głębsze wewnętrzne znaczenie.

Cztery zdolności (wewnętrzne instrumenty)

Z każdym człowiekiem utożsamiane są cztery wewnętrzne instrumenty – antahkarana-catustaya:

a) manas (umysł)

b) buddhi (intelekt)

c) ahamkara (ego)

d) citta (substancja umysłu / pamięć)

Manas (Umysł)

Umysł to nie tylko temat szeroko dyskutowany w duchowości, ale także w psychologii, medycynie i na polu wielu innych aktywności człowieka.

Najprostszym znaczeniem słowa „umysł” (manas) jest „zdolność wątpienia”. Pisma mówią: „samasayatmika manah” – umysł zawsze wątpi. Umysł jest zawsze podejrzliwy, ciekawski, wątpiący. Umysł stale jest pełen zamieszania i wątpliwości. Umysł kocha zamieszanie i żyje w zamieszaniu. Umysł nie potrafi zadecydować co jest dobre a co złe. Umysł jest jak osoba, która stojąc w sklepie odzieżowym przygląda się wszystkim ubraniom i myśli sobie, że każde z nich jest piękne.

Nadrzędnym wobec umysłu jest buddhi – intelekt. Pisma definiują buddhi jako „niscayatmika buddhi” – zdolność decydowania. Buddhi rozróżnia pomiędzy dobrem a złem i decyduje o tym, co należy uczynić.

Trzecią zdolnością, lub inaczej wewnętrznym instrumentem, jest ego – ahamkara. Pisma opisują ahamkarę jako „abhimanatmika ahamkara”. Ta zdolność egoistyczna twierdzi, że „Ja jestem wykonawcą”. To jest ego.

Czwartą zdolnością jest citta. Pisma mówią, że citta to „anusandhanatmika” lub „smaranatmika” – zdolność badania lub pamięci.

Umysł jest wytworem doświadczeń. Wszystkie doświadczenia rodzą się z osiągania zadowolenia w różnych rzeczach i są składowane w śródmóżdżu jako pamięć. Śródmóżdże jest magazynem wszystkich ludzkich doświadczeń. Pamięć ta jest przyczyną wszystkich myśli. Każda myśl, która pojawia się w umyśle oparta jest na specyficznej pamięci. Myśli, które nie są związane z konkretną pamięcią, która jest przechowywana w umyśle, nie mogą się pojawić w umyśle. Idea, która jest nam nieznana lub której wcześniej nie udczuliśmy nie może przedostać się do umysłu. Myśl nie może pojawić się z niczego.

Citta rodzi się z ludzkiego doświadczenia nabytego poprzez umysł, a umysł uaktywniany jest poprzez pamięć, czyli cittę. Citta jest skomputeryzowaną pamięcią w mózgu. Cittę można przyrównać do oceanu, a umysł do fali.

Co to jest „citta-vritti”

Słowo to można łatwo zrozumieć poprzez prosty przykład. Kiedy człowiek stara się usiąść w ciszy, natychmiast cały łańcuch myśli pojawia się w zasięgu jego umysłu. Ten przepływ myśli, jedna fala po drugiej, to „citta-vritti”. Ludzki umysł jest stale niespokojny. Umysł pozbawiony niepokoju przestaje być umysłem. Umysł i niepokój są dwiema stronami tej samej monety.

Te citta-vritti powstają z powodu ignorancji. Ignorant poszukując szczęścia w świecie materialnym przemieszcza się z miejsca na miejsce, idzie od osoby do osoby, od pewnych rzeczy do innych rzeczy i stara się zdobyć pokój i szczęście. Jednak prawdziwe szczęście nie jest na zewnątrz, lecz wewnątrz. Osoba ta nie wie o tym. Z powodu tych wszystkich wrażeń, które odciskają się w jej wewnętrznej istocie, osoba ta gromadzi różnorakie doświadczenia i wrażenia, które zostają składowane jako pamięć. Ta pamięć materialna jest źródłem wszystkich myśli – „citta-vritti”.

Ostatnie słowo, „nirodhah”, jest zbudowane z przedimka „ni” – „całkowicie” i „rudh” – „zamykać”. Nirodha oznacza ograniczenie, zamknięcie, zakrycie, powściągnięcie, stłumienie, kontrolę lub wyeliminowanie.

Joga jako środek

Joga jest środkiem do unicestwienia fal umysłu. Pojawia się teraz pytanie: dlaczego tak wiele rzeczy pojawia się w umyśle? Pomyśl o jeziorze. Woda w jeziorze jest spokojna. Kiedy jednak powieje wiatr, na tafli jeziora pojawiają się fale. Wiatr jest przyczyną fal na jeziorze. Podobnie oddech jest przyczyną fali myślowych w oceanie citty.

W Hatha Joga Pradipice (2,2) jest powiedziane:

cale vate calat cittam

niscale niscalo bhavet

yogi sthanutvam apnoti

tato vayuh nirodhayet

„Gdy oddech jest niespokojny, umysł jest niespokojny. Kiedy oddech jest cichy i spokojny, umysł przestaje być niespokojny. Tak więc przez kontrolę oddechu jogini uzyskują stan wewnętrznego spokoju.”

Jogin Patandżali mówi tutaj, że joga jest ścieżką, która pomaga uczynić niespokojny i burzliwy umysł spokojnym, wyciszonym i stałym.

Ludzie, a szczególnie w tym elektronicznym wieku, zdają sobie sprawę, że wiele nazw, form i formalności odnoszących się do jogi są w rzeczywistości odgałęzieniami jednej jogi, a mianowicie Krija Jogi. Krija Joga jest drzewem jogi, które nazywane jest „Królewską Nauką” i „Królewską tajemnica” przez Śri Krisznę.

Joga jako zakończenie

Ludzie praktykują różne techniki medytacji i różne formy jogi. Jeśli w głębi siebie zadają sobie pytanie, łatwo mogą sprawdzić czy w rzeczywistości są wolni od umysłu, myśli, intelektu, ego, poczucia ciała i świata. Jeśli nie, oznacza to, że ich praktyka jest nieefektywna. Joga to proces, który przynosi stan wewnętrznej ciszy. Ten stan wewnętrznego spokoju jest jogą.

Kiedy stan jogi prawdziwie zaświta, umysł samoczynnie staje się cichy. Joga jest całkowitym powstrzymaniem niespokojności. Joga jest stanem jedności – jedności dwojga. Przed osiągnięciem tego stanu istnieje niespokojność. Gdy osiągnie się ten stan jedności, nie ma więcej oderwania od celu czy zbaczania z obranej drogi.

Rzeka jest niespokojna tak długo, jak nie spotka się z oceanem. W chwili gdy rzeka spotka się z oceanem, ograniczona rzeka zatraca swoje imię i formę i staje się jednością z bezforemnym szerokim oceanem.

Bóg jest oceanem a każda istota to rzeka. Źródłem rzeki jest ocean. Woda oceanu paruje dzięki słońcu, potem skrapla się i opada jako śnieg czy deszcz i ostatecznie zamienia się w rzekę. Kiedy rzeka spotyka się z oceanem po prostu powraca do swojego oryginalnego źródła.

Joga umożliwia człowiekowi powrót do jego źródła, do Boga, Absolutu. Joga jest naturalnym stanem jedności. Joga jest manifestacją jedności z Najwyższym, który jest już obecny w człowieku. Jest to stan jedności ciała i umysłu, człowieka i Boga, indywidualnej jaźni z Jaźnią Najwyższą. Oddech człowieka jest indykatorem tej jedności, którą człowiek musi urzeczywistnić.

Jeśli rozumie się tę jedność stale, nieprzerwanie w każdym oddechu, wówczas zanika wszelka niespokojność.

Przy okazji tej sutry należy jasno zrozumieć różnicę pomiędzy vritti-nirodhą a vritti-layą. Vritti-nirodha oznacza powściągnięcie i kontrolę vritti, podczas gdy vritti-laya to całkowity rozpad vritti.

We vritti-nirodha osoba medytująca jest całkowicie wolna od wszelkiej niespokojności oraz upadków i wzlotów. Nawet po zakończeniu medytacji stan wewnętrznego spokoju nie ulega przerwaniu gdy medytujący pracuje i żyje w świecie w stanie wewnętrznego nieprzywiązania i współczucia. Żyje jak wyzwolona dusza. Chociaż citta-vritti, gra pamięci, nadal istnieje, brak już jakichkolwiek niespokojnych pragnień, które wcześniej mogły obezwładniać osobę. We vritti-laya nie ma powstawania vritti. Vritti-vilaya, czyli całkowite rozpad vritti, możliwy jest tylko w chwili śmierci.

O Poszukiwaczu! Czy naprawdę chcesz być joginem? Czy naprawdę pragniesz dokonać wewnętrznej transformacji? Żelazo mające kontakt z magnesem samo nim się staje. Samo zachowuje się jak magnes. Jeśli naprawdę chcesz piękna jogi, to stale bądź w zespoleniu z Bogiem. Nie ma oddzielenia pomiędzy tobą a Bogiem. Czy fala może kiedykolwiek pomyśleć o tym, że posiada istnienie oddzielone od oceanu? Fala rodzi się w oceanie, żyje w oceanie i ostatecznie się z nim jednoczy. Ocean i fale stale są jednością. O Poszukiwaczu! Odczuwaj tę stałą jogę, tę jedność, towarzystwo, jednakowość, jedność z Nim. Wszystkim co masz jest Bóg. Każdym twoim aspektem życia jest Bóg. Proszę, podążaj za swym Mistrzem. Codziennie regularnie i szczerze praktykuj technikę Krija Jogi. Technika ta jest boska. Uczyni cię ona bardziej boskim i urzeczywistnionym.