Zacznij się bawić uwagą. Używaj jej na różne sposoby. Zaobserwuj element intencji, zamiaru, który poprzedza zmianę sposobu skupienia uwagi. Zauważ wrażenie „obecności”, bycia obecnym, które towarzyszy świadomemu kierowaniu uwagą. Spróbuj je wzmocnić bez napinania ciała – jest to możliwe. Pomocą może być wrażenie czujności, siła oczekiwania, jakby coś ważnego zaczynało się dokładnie w tym momencie dziać.
Wybierz sobie temat, ideę, z jaką będziesz pracować. Dobrym pomysłem jest któraś z siedmiu zasad Huny: świadomość, wolność, skupienie, wytrwałość, miłość, moc, skuteczność. Inne pomysły to jedność, zdrowie, siła, bogactwo. Skup się na wybranym zagadnieniu. Pomóc ci może swobodne powtarzanie w myślach słowa – tematu, który wybrałeś. Po prostu użyj go jako klucza do wyławiania z wnętrza wrażeń.
Przełącz uwagę na wewnętrzne zmysły: na obrazy, dźwięki, myśli, odczucia wyłaniające się z umysłu. Zauważ, że wrażenie obecności stabilizuje wizję – spróbuj więc pobawić się swoją zdolnością. Na przemian uruchamiaj i stabilizuj przepływ wewnętrznych doznań. Spróbuj odszukać ten stan skupienia, w którym płyną one swobodnie oraz taki, w którym jesteś obecny w innej, wewnętrznej rzeczywistości i zacznij eksplorację tematu.
Zatrzymuj się – bądź obecny – w tych wewnętrznych doświadczeniach, które są piękne, przyjemne, inspirujące, by wzmocnić wewnętrzne pozytywne wzory związane z zagadnieniem, z którym pracujesz. Zauważ, że kierując uwagę na różne aspekty („modalności”) doświadczenia, możesz je wzmocnić.
Jeśli chcesz, to tym odczuciom, które budzą twój stres lub niechęć, pozwól swobodnie przepływać. Zachowując spokojną obserwującą świadomość, po prostu rejestruj ich obecność i pozwól pojawiać się nowym rzeczom. Inną strategią radzenia sobie z „negatywnymi” wzorami (wizjami) jest zwiększenie swojej obecności w nich, eksploracja ich treści i wejście w interakcję w celu dokonania symbolicznego uzdrowienia.
Kontynuuj tak długo, jak chcesz, choć dobrym momentem na zakończenie jest chwila, w której wyłaniają się już same miłe myśli – skojarzenia. Na zakończenie zwróć uwagę na swój pępek, a następnie przenieś uwagę na zewnętrzne doświadczenia.
Piotr Jaczewski
„Śpiący Niedźwiedź”