Tę część naszego Ja znamy najlepiej, a przynajmniej się tak nam wydaje, ponieważ zazwyczaj właśnie z nią się utożsamiamy. Podstawową zdolnością Średniego Ja jest kierowanie uwagą. Dzięki temu podejmuje ono decyzje – decyzja to zawężenie pola uwagi(np. w którą stronę pójdę) oraz jest zdolne do nauczenia ku – poprzez celowe wywoływanie pewnych wyobrażeń i ich szczegółów np. nauka wiersza -przechodzenie uwagą miedzy wersami a całością kolejny przykład to nauka jakiegoś ruchu poprzez odtwarzanie jego szczegółów. Dzięki odpowiednio skierowanej uwadze – świadomość wywołuje reakcje ze strony ku – pojawiają się wspomnienia lub wyobrażenia . W pewien sposób to sama uwaga jest ekranem na który jest to rzutowane, i rozwijane zgodnie wzorcami pamięci Ku. W dodatku świadomie kierowana uwaga jest jednocześnie światłem, które oświetla te wzory – pozbawiając je cienia – negatywnych wartości. Tam gdzie świadomie zaangażowana jest nasza uwaga, a nie przykuta poprzez siłę, energię niektórych wewnętrznych wzorów, dzieje się coś dziwnego – funkcjonuje ona jako ciepło katalizator wewnętrznej przemiany, dzięki której cały czas dojrzewamy. Ta magiczna właściwość pozytywnego skupienia jest podstawą większości praktyk medytacyjnych, nie tylko w hunie. Ona decyduje o naszej zdolności uświadamia sobie spraw wewnętrznych i zewnętrznych; rozumienia ich -widzenia w nich wzorów -czyli tworzenia poczucia, że nasze życie i to co robimy ma sens. A to podstawa zaufania tworzącego podstawę wewnętrznej mocy. Zaufania w stosunku do tzw. „sił wyższych” z jakimi pracują szamani, oraz w stosunku do siebie i swoich możliwości.