Koncepcja różnych form, „płaszczyzn” postrzegania świata w którym żyjemy bierze się z różnorodności przekonań odnośnie tego czym jest rzeczywistość oraz jak funkcjonuje nasz umysł. Tak naprawdę niewiele potrafimy powiedzieć o świecie – poza tym, że jest, i jest jaki jest. Doświadczamy świata za pośrednictwem zmysłów, z których to informacji nasz umysł tworzy pewna całość, dla potrzeb „prac szamańskich” można mówić o czterech rodzajach spojrzenia na rzeczywistość:
  1. ike papakahi („doświadczanie pierwszego poziomu”) – świat obiektywny – postrzegany w oparciu o założenie, że wszystko jest oddzielone; ten sposób postrzegania znamy raczej wszyscy.
  2. ike papalua („doświadczanie drugiego poziomu”) – świat subiektywny – postrzegany w oparciu o założenie, że świat jest energia, z czego wynika że wszystko jest połączone, nasze ciało energetyczne jest w ciągłym przepływie energii z i do otoczenia; ten sposób postrzegania jest np. wykorzystywany przez bioenergoterapeutów, oraz przy widzeniu aury, zazwyczaj nieświadomie dostrzegany przez ludzi: „czuje się dziś rześki i pełen energii”, „musze podładować akumulatory” to wypowiedzi związane z doświadczaniem świata jako energii.
  3. ike papakolu („doświadczanie trzeciego poziomu”) – świat symboliczny – postrzegany – w oparciu o założenie, że wszystko co dostrzegamy jest symbolem czegoś innego; ten sposób postrzegania świata znamy ze snów oraz np. wspomnień
  4. ike papaha („doświadczanie czwartego poziomu”) świat Holistyczny – postrzeganie oparty na założeniu, że cały wszechświat jest jednością, czasami jest doświadczany w chwilach wielkich wzruszeń lub strzelistej modlitwy. Najczęściej przejawia się w postaci odruchowej identyfikacji z jakaś rzeczą, zachowaniem lub ideą np. odruch uśmiechania się, kiedy inni się śmieją, naśladowanie zachowań.

Te cztery płaszczyzny postrzegania są w nas obecne cały czas, przełączamy się pomiędzy nimi zupełnie nieświadomie – „szamańskim” odkryciem jest, że możemy działać na każdym z tych poziomów w celu uzyskania pożądanych przez nas celów, pomimo iż z punktu widzenia każdego z tych sposobów postrzegania pozostałe mają mocno ograniczone znaczenie. Patrząc, ze świata obiektywnego pozostałe sposoby interpretacji rzeczywistości są sztucznymi konstrukcjami myślowymi, których powstawanie ułatwione jest poprzez specyficzne skłonności naszego mózgu. Z punktu subiektywnego świat fizyczny jest przejawem pewnych aspektów energii i ich przepływów, formy postrzegane w symbolicznym poziomie postrzegania są związane z wzorami energii, natomiast świat jedności wynika z wspólnej natury wszystkich energii w świecie. Z punktu widzenia świata symbolicznego, świat fizyczny i świat energii to specyficzne sny śnione przez symbol całości, pełni samoświadomość- „jestem” z czwartego poziomu. Z punktu widzenia świata holistycznego, wszystkie pozostałe światy są stanami świadomości wszechobecnego „jestem” i wewnętrznym ruchem treści obecnych w tym umyśle.

Należy zwrócić uwagę że na każdym z tych poziomów obowiązuje związek między sposobem postrzegania a wewnętrznymi wzorami, przekonaniami: w świecie obiektywnym.

Postrzeganie zależy od nawyków wzorców napiec mięśniowych (czyli jak jesteśmy przyzwyczajeni), w świecie subiektywnym to co postrzegamy jest nasza reakcja na odczuwane energie, w świecie symbolicznym nasze przekonania (wzory) manifestują się bezpośrednio jako postacie i zdarzenia, natomiast w świecie holistycznym przekonania określają z czym się identyfikujemy (utożsamiamy) i co z tego utożsamienia potrafimy wewnętrznie odebrać(a w rezultacie zmienić).
Z modelu czterech sposobów postrzegania wynika sposób przeprowadzania zmian wzorców(np. w celu uzdrowienia, czy kreacji zdarzeń): W jedności (utożsamiając się) z wzorcem, który chcesz zmienić użyj wyobrażeń, postaw i słów odzwierciedlających symbolizujących pożądany przez ciebie efekt prosty przykład: naśladowanie postaw i zachowań osoby pewnej siebie w celu zyskania pewności siebie.