Wszystkie granice są iluzją. Nie chodzi o to, że są nierealne – o tym, że są możesz się przekonać np. dotykając ściany. Założenie to tyczy się związku granic z naszym postrzeganiem -rzeczy są, jakie są. Ścisłe ich rozdzielenie jest iluzją-tworem wewnątrz nas samych.

Iluzja ta może być pożyteczną, kiedy jest wykorzystywana świadomie, Dzięki tej iluzji mamy np. spokojna przystań dla naszego umysłu -ciało. Nie jest to oczywiście jedyna przystań, bo wszystkie części naszego Ja maja własne „bezpieczne miejsca” przejawiające się w działaniach, uczuciach, przekonaniach i wyobrażeniach. Kwestia tego ze zarówno nasza „osobowość”, nasze JA i różne (w zależności od zdefiniowania) osobowości, żyją na prawach iluzji odrębności, a takie wycinki Jedności, choć mogą być bardzo rozlegle, maja w ramach tych iluzji granice funkcjonalności. Skuteczność jest miara prawdy, a zatem one nie są prawdziwe, a raczej nie do końca, to nasza własna aktywność obserwowana przez nas samych.
A zatem w poszukiwaniu skuteczności lub sensu życia (prawdy o życiu) powinna towarzyszyć nam albo jest warunkiem integracja naszego wnętrza (przekonań naszych i podosobowości, pozbywanie się iluzji separacji wewnętrznych), oraz pozbycie się iluzji oddzielności naszego wnętrza od świata zewnętrznego. Mowa o pozbyciu się w sensie uzyskania zdolności dostrzegania i świadomego wykorzystywania tego połączenia dla naszych potrzeb.

Pamiętaj, zmiana przekonań i postrzegania(IKE) jest narzędziem, ALOHA – szczęście wyznacza kierunek do którego dążymy, A skuteczność(PONO) naszych działań w świecie wewnętrznym i zewnętrznym jest weryfikatorem. Świadomość „odseparowana” jako iluzja, jest pewną formą postrzegania świata, a postrzeganie możemy zmienić w sposób natychmiastowy, przenosząc naszą uwagę na inne sposoby doświadczania(np. różnica miedzy skupieniem na patrzeniu a słuchaniu), kwestia tego, żeby nasze przekonania(nawyki) przestały nas wytrącać z tej formy postrzegania, a umożliwiać zgodne z naszymi potrzebami przełączanie się pomiędzy różnymi formami tej percepcji(„Świadomość szamańska”). Z coraz mniejszych granic w świadomości wywodzi się zresztą koncepcja czterech światów, ale przyjrzyjmy się jeszcze wnioskom, jakie możemy wyciągnąć z zasady KALA w odniesieniu do „czterech światów”:

– świat fizyczny – wszystko jest oddzielone – nie ma granic tego co możesz osiągnąć
– świat subiektywny- wszystko jest połączone -mamy nieograniczone zasoby energii do dyspozycji
– świat symboliczny-wszystko jest symboliczne-z ludźmi mamy relacje takie jak z samymi sobą i różnymi wewnętrznymi postaciami(np. wewnętrznymi obrazami tych ludzi), stąd konieczność wybaczania i rozwijania pozytywnego nastawienia, jako elementu wchodzenia w kontakt z samym sobą.
– świat holistyczny-wszystko jest jednością- granice czasem się przydają dzięki nim możemy doświadczać

Praktyka mocno związaną z zasadą Kala jest wybaczanie(uwalnianie). Wybaczanie oznacza, że nie utrzymujemy w sobie napięć związanych z czymś(osobą, tematem, problemem). Wybaczając relaksujemy ciało – po to by nasza energia przepływała swobodnie i harmonizujemy relację z dana osobą(siec aka, światło), symbolicznie możemy drugiej osobie coś podarować w wizji owoc, kwiat lub inny symbol wdzięczności. Jeśli chodzi o osoby które nas mocno skrzywdziły i nie możemy sobie nawet wyobrazić możliwości wybaczenia im, pracujemy z Wja tej osoby, dziękując mu za ciężką i niewdzięczną rolę uczestnika tej gry(w kata i ofiarę). W tej koncepcji widzianego z poziom symboliczny, każde wydarzenie jest wynikiem działania pewnej naszej energii(co nie oznacza naszej winy), stad zaangażowanie innych osób w nieprzyjemne role. Wdzięczność jest wynikiem uznania świata za pełen sensu, że niezależnie jak ciężkie byłyby przeżycia możemy wynieść z nich coś pozytywnego(choć czasem jest to „tylko” wrażliwość na innych w podobnych sytuacjach). W przypadku pracy z problemem, komunikujemy się z tą energia w nas samych, która była zaangażowana w problem czy sprawę również wyrażamy jej wdzięczność, możemy również od razu poprosić ją aby przejawiała się w bardziej pozytywny sposób( „wynegocjować” sposoby tego przejawiania).

I wreszcie wybaczanie oznacza uzyskanie zdolności pozostawania w kontakcie – nieodrzucania swojej przeszłości i traktowania siebie i innych z sympatia i współczuciem. Czasem można to uzyskać utożsamiając się z drugą osobą w celu zrozumienia jakim postrzeganiem i świadomością się kierowała w sytuacji, którą postrzegamy jako konfliktową, czasem zaś pomaga uświadomienie sobie czym i jak kierowaliśmy się w danej sytuacji my sami.